The philosophy of life

ปรัชญาชีวิตดีดีที่ควรอ่าน(อ่านแร้วจะได้สบายใจขึ้น)

*   สิ่งที่แข็งที่สุด.. เอาชนะได้ด้วย..สิ่งที่อ่อนที่สุด ------------
*   เมื่อประตูบานหนึ่งปิด.. อีกบานหนึ่งก็เปิด.. แต่บ่อยครั้ง..ที่เรามัวแต่จ้องประตูบานที่ปิด
     ไม่ทันเห็นว่า..มีอีกบาน -  ที่เปิดอยู่ -----------
 *  อย่ามัวค้นหา..ความผิดพลาด จงมองหา..หนทางแก้ไข  -----------
 *  อารมณ์ขัน..เป็นสิ่งยอดเยี่ยมที่สุด.. ที่ช่วยรักษาสิ่งอื่นได้... เพราะทันทีที่เกิดอารมณ์ขัน
     ความรำคาญ..และความขุ่นข้อง-หมองใจ..จะหายไป กลับกลายเป็น..ความเบิกบานแจ่มใส..
     ของจิตใจ เข้ามาแทนที่ ------------
*  อย่ากลัว..ที่จะนั่งหยุดพัก.. เพื่อคิด -----------
*  1 นาที..ที่คุณโกรธ เท่ากับ..คุณได้สูญเสีย 60 วินาที แห่งความสงบในจิตใจ..ไปแล้ว ------------
*  หนทางเดียว..ที่จะรักษาภาพพจน์ได้..คือ.. การซื่อสัตย์..ตลอดเวลา -------------
*  ผู้ชนะ..ไม่เคยลาออก และผู้ลาออก..ก็ไม่เคยชนะ ------------
*   ออกซิเจน..สำคัญต่อปอดเช่นไร ความหวัง..ก็เป็นเช่นนั้น ต่อความหมาย..ของชีวิต ------------
*  การมีชีวิตอยู่-นานเท่าใด.. มิใช่..สิ่งสำคัญ สิ่งสำคัญ..ก็คือ ..มีชีวิตอยู่-อย่างไร -------------
*  เราเข้าใจชีวิต.. เมื่อมองย้อนหลัง..เท่านั้น แต่..เราต้องดำเนินชีวิต..ไปข้างหน้า ------------
*  ไม่มีสิ่งใด..ช่วยให้คุณ..ได้เปรียบคนอื่น มากเท่ากับ.. การควบคุมอารมณ์..ให้สงบนิ่ง..
     อยู่ตลอดเวลา ในทุกสถานการณ์  ------------
*  ความอดทน.. คือ..เพื่อนสนิท..ของสติปัญญา -------------  
*   พรสวรรค์ยิ่งใหญ่..ของมนุษย์ คือ..การที่เราสามารถ..เอาใจเขา-มาใส่ใจเราได้ -------------
*  ในธรรมชาติ..ไม่มีสิ่งใดดีพร้อม แต่ทุกอย่าง..ก็สมบูรณ์แบบในตัวเอง ต้นไม้..อาจบิดเบี้ยว-
      โค้งงอ..อย่างประหลาด แต่ก็ยังคง..ความงดงาม -------------
 *  มักพูดกันว่า.. กาลเวลา..เปลี่ยนทุกสิ่ง แต่จริงๆ แล้ว.. คุณ..ต้องเปลี่ยนทุกสิ่ง..ด้วยตนเอง
*  หัวใจมีเหตุผลของมันเอง ซึ่งเหตุผลของมัน ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร ---------------
*  ความไม่รู้ คือ รากเหง้าของ ความเจ็บปวด  ---------------
*  จงมองจุดอ่อนของผู้อื่นด้วยความกรุณา ไม่ใช่จ้องจะกล่าวโทษ มันไม่ใช่ประเด็นที่ว่าเขา
    ไม่ทำหรือควรทำ แต่อยู่ที่การเลือกของคุณจะตอบสนองต่อสถานการณ์นั้นๆ และอะไรที่
    คุณควรทำเมื่อใดก็ตาม ที่คุณคิดแก้ปัญหาโดยพินิจแค่ที่เห็น ภายนอก ก็หยุดตัวเองเพราะ
    คิดนั้นเป็นปัญหาแล้ว ---------------
*  การให้ที่ดีที่สุด คือ การทำให้จิตใจของคนนั้นดีขึ้น ความรู้ ความสามารถ ความเข้าใจ
    ที่สามารถเอาไปพูดได้เป็นสิ่งสำคัญ แต่แล้วจะมีความสำคัญเท่าไร ถ้าหากว่าพูดได้และ
    ก็พูดเก่ง แต่ไม่เคยพูดเลย ---------------
*   เราอาจต้องจากพรากบางสิ่งบางอย่าง แต่นั่นก็มิใช้เรื่องที่น่าเศร้าโศกเสียใจเสมอไป
     มีความสุขกับทุกวันให้ดีที่สุดก้อพอ.... 

The Chedi of The Small Lunch-Box

Kong Khao Noi



          Long ago a young man and his mother  lived in a small village of Ubon Ratcha Thanee.

He worked very hard every day.  This man was bad-tempered and became angry easily. 
One day he got up very early and went to work in the rice fields.  After plowing for many hours
in the hot sun, he was tired and hungry. He rested under a tree and waited for his mother to bring his lunch.  He waited for a very long time. Finally,  his mother came with a small lunch-box. “I’m very sorry I’m late because I went to the temple first,” she said.  But her son would not listen because he was angry and hungry. He took the lunch-box.  “This lunch-box is too small to put the food in,” he complained.  “But it is full,” his mother replied gently.  “You’ll have enough to eat, my dear son.”  “No, mother. It’s too small, and not enough  to eat. I’m very hungry.”  Her son did not hear her. He was so angry that he picked up the hoe—a tool used for digging the ground and suddenly hit his mother with it. Then he turned to the lunch-box and began to eat.   When he had eaten only half of the food, he felt full. He still heard his mother’s voice, “You will have enough to eat, my dear son.”  He looked around and saw his mother lying on the ground. He rushed to her and saw that she was dead.  He realized what he had done, and began to cry.  “Mother, please get up and forgive me.  Don't leave me alone. Mother, wake up… forgive me.”  He was so unhappy that he could not leave her dead body.  His friends and the villagers saw and felt sorry for him, then they took him to see the  abbot. The abbot said, “You must be ordained  and built a Chedi
for your mother to make up for your sin.  So, the man became a monk and built a small and beautiful chedi for his mother. Today it is called Chedi Kong Khao Noi, or the Chedi of the Small Lunch-Box. And nowadays it is in part of Yasothorn province.